بررسی نگرش ایمنی کارکنان یک مرکز پزشکی، آموزشی و درمانی – تهران ۱۳۸۹

زمینه و هدف: خطاهای درمانی و فعالیت های بالقوه غیر ایمن، دردسر روزانه مدیران و فراهم کنندگان خدمات بهداشتی است. اگر بتوان از داده های نگرش کارکنان در امر ایمنی، به عنوان یک معیار سنجش در ارزیابی عملکرد بیمارستان ها بهره برد، می توان باعث توسعه ایمنی در میان کارکنان و بیماران شد. هدف از این مطالعه، بررسی نگرش کارکنان نسبت به ایمنی و مقایسه آن در میان گروه های مختلف ارائه دهنده خدمات در یک بیمارستان آموزشی است..   روش بررسی: به منظور بررسی فرهنگ ایمنی کارکنان بیمارستان، ابتدا از کلیه کارکنان که در موقعیت های شغلی پزشک، پرستار، مدیر و کارکنان پاراکلینیک بودند، نمونه ای به حجم 212 نفر انتخاب و سپس پرسشنامه ی نگرش ایمنی در شش بعد جو کار تیمی، جو ایمنی، درک مدیریت، رضایت شغلی، وضعیت های کاری و شناخت استرس بکار برده شد. این پرسشنامه، ابتدا مورد سنجش روایی و پایایی قرار گرفت. مقیاس اندازه گیری لیکرت پنج نمره ای بود. از آزمون anova برای تعیین اختلاف بین گروه های مورد بررسی استفاده شد.   یافته ها: میانگین نمرات نگرش نسبت به فرهنگ ایمنی بیمار در شش بعد جو کار تیمی، جو ایمنی، رضایت شغلی، شناخت استرس، درک مدیریت و وضعیت های کاری، برای پزشکان به ترتیب برابر با 13،3/4 ،4/17، صفر، 3/4، 7/8 ، پرستاران به ترتیب 19، 6/2، 3/10، 8/7، 6/2، 5/15، مدیران، 3/30، 1/6، 3/33، صفر، 2/18، 2/21 و کارکنان پاراکلینیک به ترتیب برابر با 50، 5/12، 25، 5/12، 10، 5/37 بود. اختلاف معنی داری از نظر آماری ( p<.05 ) در بعد رضایت شغلی بین مدیران و پرستاران ، کارکنان پاراکلینیک و پرستاران برابر با 0001/0 و001/0 ، در بعد شناخت استرس، بین مدیران و کارکنان پاراکلینیک، مدیران و پرستاران، کارکنان پاراکلینیک و پزشکان به ترتیب برابر با 026/0 022/0 و 047/0 و در بعد در ک مدیریت، بین مدیران و پرستاران برابر با 002/0 بود. در حالی که همه کارکنان مورد مطالعه، دارای نگرش مشابه نسبت به جو کار تیمی، جو ایمنی و وضعیت های کاری بودند.   نتیجه گیری: اهتمام مدیران و کارکنان بیمارستانها در ارتقاء فرهنگ ایمنی ضروری بوده و برای این منظور، می توان از راهکارهایی نظیر، نشان دادن تمایل مدیریت ارشد سازمان به ایمنی، ایجاد سیستم گزارش حوادث و توسعه کار تیمی نام برد.